معنی بنیان کن در لغت نامه دهخدا

خانه برانداز. ویران کننده خانه و بنا:، نخست باید بستن مسیل چشمۀ آب، که رفته رفته شود چشمه سیل بنیان کن.، قاآنی

معنی بنیان کن در فرهنگ واژه مترادف متضاد

تخریب گر، ریشه کن، ویرانگر، مخرب، ویران ساز، متضاد: آبادگر، بنیادسوز، متضاد: بنیان گذار

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

(نُ)

بنیاد کردن. بنیاد نهادن:
دین حق را مردمی دان جانش علم و تن عمل
عاقلان مربام حکمت را همین بنیان کنند.
ناصرخسرو

(زِ)

دهی از بخش کن شهرستان تهران است که 210 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

بنا کردن، بنیان نهادن، تاسیس کردن، ساختمان کردن، ساختن
متضاد: ویران کردن، آغاز کردن، آغازیدن، شروع کردن

برشته کن